Pogradec, 20 June 2009

Doris Pack, MEP
Vorsitzende der Südosteuropa-Delegation des Europäischen Parlaments

Grußwort zur Eröffnung des EUROPA BOULEVARD in POGRADEC am 20. Juni 2009 http://velaj.com/?cid=1,103,252

Der heutige Tag ist ein wunderschöner Tag für Pogradec, aber auch für Albanien. Ich bin sehr gerne gekommen, um die Initiative des Bürgermeisters und des Forums Weltoffen International zu würdigen, aber auch um meiner Zuneigung zu Albanien ganz offiziell Ausdruck zu verleihen.

Erlauben Sie mir zu Beginn eine persönliche Feststellung:
Die Frage, ob wir Europa brauchen oder nicht, stellt sich für mich nicht. Es war und ist für mich eine Selbstverständlichkeit, die weder diskutiert noch hinterfragt werden brauchte.

Es gab nämlich, wenn man sich den Ablauf der europäischen Geschichte vor allem im 19. und im 20. Jahrhundert vergegenwärtigt, überhaupt keine vernünftige Alternative.
Die einzige Chance, zu einem lang anhaltenden und dauerhaften Frieden unter den Ländern in Europa zu kommen, war selbstverständlich die Integration.

Und eines der Probleme, die wir heute in der EU haben, hat vermutlich damit zu tun, dass wir dies im Grunde erreicht haben. Das eigentliche Ziel der europäischen Integration, die zuverlässige und dauerhafte Verhinderung der gewaltsamen Austragung von Konflikten innerhalb dieses Raumes, ist erreicht.

Ein Blick vor unsere direkte Haustür, auf die blutigen Geschehnisse auf dem Gebiet des ehemaligen Jugoslawien in den 90iger Jahren macht uns aber klar, wie wenig selbstverständlich Friede und Prosperität auch in Europa sein könnten. Wer das grundsätzlich in Frage stellt, ignoriert alle leidvollen historischen Erfahrungen und versündigt sich an unserer Jugend, die gewaltsame Konflikte glücklicherweise nicht persönlich erleben musste.

Mir tut es tief  im Herzen weh, wenn ich sehe, wie viele der jungen Menschen bei uns sich nicht mehr für die europäische Idee begeistern.

Als ich ein junges Mädchen war, war für mich die Idee von Europa das Größte. Die deutsch-französische Freundschaft – als Saarländerin habe ich sie hautnah erlebt, als nach dem  Referendum  die Saar als neues Bundesland zur BRD kam, mit dem Segen der Franzosen! – also die deutsch-französische Freundschaft und der noch viel utopischere Gedanke eines Vereinten Europas haben meine Phantasien beflügelt wie sonst nichts. Dabei lag die EU noch in weiter Ferne. An der Grenze zu Frankreich hatte ich immer Herzklopfen beim Vorlegen meines deutschen Personalausweises.

Heute braucht man keinen Ausweis mehr zeigen, wir zahlen mit der gleichen Währung. „Wahnsinn“ wäre diese Utopie für mich damals gewesen, wenn dieses Wort damals schon Konjunktur gehabt hätte.
Nun ist dieser Wunschtraum da, und nur wenige in der EU bewegt es mehr!!!!
Nur wo man Europa nicht hat, will man es unbedingt, wie mir scheint. In vielen anderen Teilen der Welt wird die Wirklichkeit gewordene Idee der EU geradezu verherrlicht als Paradies auf Erden.
Auch in Albanien sehnt man sich zu Recht danach, Teil dieser Union zu werden

Aus der Ferne erscheint Europa wundervoll und leuchtend, aber aus der Nähe ist es gleich wieder Alltag, langweilig und merkwürdig „kühl“.

Aber das Einzigartige an Europa ist, dass ich Deutsche , Portugiese oder Lette oder Pole bleiben kann, und eine der vielen Sprachen als meine Muttersprache sprechen darf; dass keine Sprache keine lokale Kultur gefährdet ist von einer größeren sog. europäische Einheitskultur dominiert  oder aufgefressen zu werden.
Es gibt diese imperial veranlagte Macht nicht!
Europa ist großzügig.
Es hat sich eine Kultur des Kleinen bewahrt und ist auch hierin den Menschenrechten verpflichtet wie kein anderer Kontinent.

Wir haben alle eine Verantwortung für Europa - als Europäer stehen wir vor der großen Aufgabe, unsere zukünftige Rolle in der Welt zu definieren. Vaclav Havel hat diese bereits 1996 so beschrieben: „Europas Aufgabe liegt nicht mehr darin und wird nie wieder darin liegen, die Welt zu beherrschen, in ihr mit Gewalt seine Vorstellung von Wohlstand und Gut zu verbreiten oder ihr seine Kultur aufzuzwingen, nicht einmal darin, sie zu belehren. Die einzige sinnvolle Aufgabe für das Europa des nächsten Jahrtausends besteht darin, sein bestes Selbst zu sein, das heißt, seine besten geistigen Traditionen ins Leben zurückzurufen und dadurch auf eine schöpferische Weise eine neue Art des globalen Zusammenlebens mitzugestalten."

Europäische Identität und die Bereitschaft, als Europäer Verantwortung zu übernehmen, gehören zusammen. Die Zukunft Europas wird sich daran entscheiden, ob und wie wir Europäer unsere Verantwortung in der Welt annehmen, und dies verlangt eine Konzentration auf die gemeinsame Außen- und Sicherheitspolitik. In unseren Gesellschaften sollten wir Tendenzen zu Introvertiertheit und Ichbezogenheit bekämpfen, Reformbereitschaft fördern, politischen Mut, Empathie für nahes, aber eben auch für entferntes Leiden, und wir sollten den Blick über unseren Kontinent hinaus schulen.

Europa lebt von der Bereitschaft zur Verantwortung, von unserer eigenen Verantwortung für Europa, aber auch von der Verantwortung, die uns als Europa zukommt. Beidem müssen wir gerecht werden, wenn wir wollen, dass Europa erfolgreich bleibt. Zweifelsohne ist es derzeit nicht leicht, Orientierung zu finden und ungleich schwerer, Orientierung zu geben. Die globalisierte Welt hat unsere gewohnten Perspektiven verändert, Entferntes betrifft uns unmittelbar und niemand weiß mit Sicherheit zu sagen, wie das rasante Tempo der Veränderung am besten zu meistern sei. Dabei spüren wir aber, dass wir gefordert sind, Position zu beziehen. Wollen wir Chancen nutzen und Risiken vermeiden, helfen weder Nostalgie, noch Pessimismus und Passivität, nur Engagement und Bereitschaft zur Verantwortung. Dies gilt für den Einzelnen, für unsere Staaten, wie für die EU als Ganzes

Die Dimensionen der Europäischen Union sind atemberaubend und faszinierend; 27Länder, 500 Millionen Menschen, ein Kontinent der Vielfalt, Mobilität in allen Bereichen. Junge Menschen - auch aus den Ländern Südosteuropas - können heute mit Hilfe von Europäischen Programmen in Deutschland oder Ungarn studieren, nach Abschaffung des Visazwanges auch bald  in  Ländern wie Frankreich Berufserfahrung sammeln und in Skandinavien oder Polen Unternehmen gründen. Sie können dann zurückkehren und  in ihren Ländern Zukunft bauen.

Meine Damen und Herren, es sind vor allen Dingen die jungen Menschen, die diese Bereicherung der Europäischen Union in ihrem Leben in vollem Maße werden erleben können. Damit ist dann auch ein historischer Auftrag erfüllt bzw. fast vollendet: dass es  keinen Krieg mehr zwischen den Völkern ganz Europas geben kann.
Die EU ist eine Zone der Gemeinsamkeit und der Freiheit, Sicherheit und Stabilität, die sich genau aus diesem Grund um die  Länder Südosteuropas erweitern muss. Das aber setzt voraus, dass diese sich ernsthaft bemühen, die Regeln einzuhalten, die in der EU gelten.

Jede Erweiterung führt  auch zu einer Erneuerung der EU. Darum ist die Annahme des Vertrages von Lissabon eine Notwendigkeit
Wir brauchen europäische Gremien, die die Weltlage nicht nur kommentieren, sondern in sie eingreifen und sie gestalten.
Wir brauchen eine Europäische Union, die willens ist, der Globalisierung ein menschliches Gesicht zu geben.

Fate Velaj hat sich der europäischen Idee verschrieben, sie wollen ganz plastisch die Gemeinsamkeit herausstellen, indem sie den Europa Boulevard  gestalten.

Albanien ist ein europäisches Land, wenn es auch am Aufbau der EU noch nicht beteiligt sein konnte, da es unter der strengsten Diktatur in Europa litt, so kann ich doch aus eigener Anschauung feststellen, wie sehr  die Albaner/innen sich nach Europa sehnen, und wie sehr sie sich wünschen, dass die eigenen Politiker die Weichen richtig und zügig stellen.

Albanien ist ein gutes Stück näher an die EU gerückt, seine Integration in die europäische Wertegemeinschaft geht zügig voran. Jeder Einzelne trägt dafür Mitverantwortung sei es in den politischen Gremien auf allen Ebenen, den Bildungseinrichtungen oder den Vereinen die Menschen aufzuklären über die Notwendigkeit von Reformen, damit sie diese verstehen, akzeptieren und kraftvoll und einig mit voran schreiten
Und zu dieser Verantwortung gehört auch, dass die Verantwortlichen in Politik und Gesellschaft die EU so gestalten, dass die europäische Idee wieder begeistert.

Unsere Kinder und Enkelkinder  erwarten von uns heute Handelnden, die wir noch die Erfahrung anderer Zeiten haben, dass wir dabei immer  ihre Zukunft  im Auge haben.

Wenn wir es schaffen, wieder von Europa begeistert zu sein und andere zu begeistern, gibt uns die Fülle unserer Erfahrungen beste Aussichten auf die Zukunft.

Sie hier in Podgradec gehen mit einem wunderbaren Beispiel voran. Lassen Sie uns gemeinsam noch viele ähnlicher Gelegenheiten schaffen, dann ist mir um die europäische Zukunft Albaniens nicht bange.

 

Doris Pack - Eurodeputete dhe kryetare e komisionit për europën juglindore në parlamentin Europian

 

-          Dita e sotme është një ditë e shkëlqyer për Pogradecin dhe

jo vetëm për të, por për gjithë shqipërinë. Unë erdha me kënaqësinë më të madhe këtu për ta vlerësuar këtë ide dhe punë të kryer por dhe për t’i shprehur zyrtarisht dashurinë time gjithë shqipërisë.

Më lejoni qysh në fillim të them atë që unë mendoj: pyetja nëse duhet apo jo Europa, tek unë nuk ekziston. Europa për mua është një përkufizim i vetëkupueshëm që jo vetëm nuk vihet në diskutim por as që mund ta shtrosh si pyetje. Shpeshherë ka ndodhur që, gjatë zhvillimeve historike në shekullin e 19 dhe atë të 20 që ky kontinent nuk kishte asnjë alternativë si zgjidhje.

Por sot, shansi i vetëm për një paqe të qëndrueshme brenda vendeve të Europës është vetëm Integrimi i tyre.

Dhe një nga problemet më të mëdha që ka sot Bashkimi Europian është e lidhur pikërisht me atë që ne prej kohësh kemi menduar se e kemi arritur.

Qëllimi i vërtetë i integrimit europian, parandalimi i dhunës dhe transportimi i konflikteve brenda kësaj hapësire, tashmë është arritur. Nëse do hidhnim një vështrim matanë derës së shtëpisë sonë, mbi ngjarjet e përgjakshme në hapësirat e ish Jugosllavisë të viteve 1990, do të na bëhet akoma dhe më e qartë se sa e hollë është cipa e vetëbesimit mbi paqen dhe prosperitetin në Europë. Ai që  vendos këtë pyetje, injoron të gjitha dhimbjet dhe përvojat historike të përjetuara dhe bënë mëkatin më të madh karshi të rinjve të cilët këtë ngjarje dhune, fatmirësisht, nuk i përjetuan.

Përsonalisht mua më ther zemra kur mendoj se tek ne, nëpër Europën e Bashkuar ka kaq pak të rinj që përqafojnë idenë Europa. Kur isha e vogël, idetë Europa ishin ngazëllimi i gjeneratës time. Miqësia e porsakrijuar midis Gjermanisë dhe Francës, si një Saarbrueckerin, e përjetova thellësisht momentin kur Saar, me bekimin e Francës, ju bashkua Gjermanisë.

Pra, boshti i miqësisë Gjermani-Francë dhe akoma më shumë mendimi utopik për një europe të bashkuar bënin me krah për fluturim si askush tjetër fantazinë tonë. Atëhere, idea Europa ishte shumë larg.

Në kufirin me Francën, kisha rahje zemre kur tregoja pashaportën time Gjermane. Ndërsa sot, as që është më e nevojshme ta mbash atë me vete kur kalon sa andej-këndej kufirit dhe për të paguar, tashmë kemi të njëjtën monedhë.

Utopia e atëhershme ishtë një „çmenduri“ për mua dhe akoma më shumë nëse fjala „EUropë“ të futej debateve. Ndërsa sot, kjo ëndër e dëshiruar ështe realitet dhe nuk ka për tu larguar.

Por pikërisht, aty ku Europa nuk është një realitet, e duan ta kenë atë me patjetër. Në shumë vende të tjera të botës idea e relaizuar me projektin Europa po merret si një parajsë mbi tokë.

Dhe në Shqipëri, e ndjejnë me të drejtë prej kopësh dëshirën të jenë pjesë e saj, e bashkimit europian. Nga larg, Europa duket madhështore, e mrekullueshme, ndriçuese por, kur hynë brenda saj çuditësrisht ndjen ftohtësinë.

Ajo që është e veçanta e Eurpës, është ajo që, Gjermanët, Portugezët, Lituanët apo Polokaët qëndrojnë bashkë dhe sejcili prej tyre fletë gjuhën e tij e asnjë gjuhë e asnjë kulturë nuk rezikohet nga ndonjë më e “madhe”.

Kjo ndjenjë perandorake brenda europës nuk ekziston.

Europa është bujare.

Ajo mbron kulturat e vogla dhe të drejtat e banorëve të saj si asnjë kontinent tjetër. Të gjithë jemi përgjegjës për këtë Europë dhe si të tillë, si europian, ndodhemi përballë një përgjegjësie të madhe, ta përcaktojmë rolin tonë domethënës në një botë të së ardhmes.

Vacla Havel e ka përshkruar qartë këtë rol qysh në vitin 1996, kur tha se:

-          "Detyra e Europës nuk është më, dhe kurrë nuk do të jetë më

qëllimi për të dominuar botën, për të përhapur me forcë vizionin e saj të prosperitetit dhe të mirësisë apo t’u imponoj të tjerëve kulturën e saj, madje, as për t'i mësuar ata sesi duhet të sillen.

E vetmja detyrë domethënëse për Europën e mijëvjeçarit të ardhshëm është që të jetë më e mira e vetes së saj. Kjo do të thotë se i duhet të thërrasë traditat e saj më të mira shpirtërore duke ja rikthuher ato jetës dhe në këtë mënyrë të ndihmojë në krijimin e një vizioni të ri në bashkëjetesës globale”.

Identiteti Europian dhe gadishmëria për të marrë përgjegjësi, qëndrojnë së bashku. E ardhmja e Europës do të marrë formën e  saj definitive atëhere kur ne, Europianët, do të marrim mbi shpatullat tona përgjegjësinë tonë në botë dhe që të arrihet kjo, duhet një politikë e jashtme dhe e sigurisë së përbashkët. Në shoqëritë tona duhet tu kundërpërgjigjemi tendencave të  “Un-it” duke nxitur vullnetin për të reformuar politikën, ndjeshmëritë për të afërmin, por edhe për e të largëtin, duke i hedhur sytë matanë kontinentit tonë. Europa jeton nga gadishmëria për të marrë përgjegjësi, nga përgjegjësia jonë historike por edhe nga përgjegjisa që na serviret nga jashtë. Që të dyja këto përgjegjësi duhet ti marrim seriozisht nëse duhet ta mbajmë europënm tonë të suksesshme. Sigurisht që nuk është e lehtë të gjesh orientimin tënd dhe njëkohësisht tu japësh të tjerëve orientime. Bota e globalizuar i ndryshoi perspektivat tona dhe e largëta nuk është më e tille dhe asnjë nuk mund ta thotë me siguri të plotë sesa të shpejtë do të jemi dhe a do të jemi në gjendje të përballojmë ndryshimet. Në këto raste, do të jemi dhe të detyruar të ruajm pozicionet tona duke shfrytëzuar shanset dhe mënjanuar reziqet, dhe për këtë nuk të ndihmon as nostalgjia e as pesimizmi por pozitiviteti dhe angzhimi i plotë për të marrë përgjëgjësinë. Kjo vlenë si për çdo shtet ashtu si dhe për bashkimin europian. Dimenionet e europës së bashkuar janë marramendëse: 27 vende anëtare, gati 500 milion banorë, një kontinent shumllojësh dhe mobil në të gjitha fushat. Të rinjtë, edhe ata në Juglindje të Europës munden sot me anën e programeve europiane të studiojnë si në Gjermani apo edhe në Hungari, të mbledhin përvoj në Francë e të ndërtojnë firma në vendet Skandinave apo në Poloni e ndoshta më vonë të rikthehen dhe përvojën e mbledhur ta sjellin ne vendet e tyre të origjinës.

Gjatë këtyre viteve të ekzistencës së europës së bashkuar, të rinjtë e sotëm as që nuk mund ta imagjinojnë dotë se u arrit një përgjegjësi historike: ajo të mos pasurit luftë mes popujve të kontinentit. 

Europa e bashkuar u kthye në një zonë të lirë, sigurie dhe stabiliteti të përbashkët dhe kjo duhet transferuar edhe tek vendet e euroës juglindore. Kjo i detyron vendet e këtij rajoni të pranojnë regullat e bashkimit europian mbasi, çdo zgjerim i tij riformaton europën. Pranimi i traktatit të Lisbonës është një domosdoshmëri. Ne na duhen organizmat europiane jo për të komentuar ngjarjet që ndodhin nëpër botë por për të ndërhyrë dhe dhënë zgjidhje. Ne kemi nevojë për një europë të bashkuar tek e cila qëndron dëshira dh globalizimit, t’i jap shpirtin njerëzor.

Fate Velaj me anën e “Europa Boulevard” që ndërtoi në Pogradec paraqet artistikisht pikërisht këto ide, të përbashkëtat europiane.

Shqipëria është një vend europian sado që nuk mori dotë pjesë në ndërtimin e europës së bashkuar mbasi, për një kohë të gjatë vuajti nën regjimin më diktatorial që përjetoi europa por që sot, e ka mundësinë ta shoh sesa ndjeshmëri kanë të rinjtë e të rejat e saj për një europë dhe sa shumë duan ata që politikanët e tyre të ndërmarrin reformat në atë drejtim.

Shqipëria tashmë i është afruar një pjesë të rrugës europës ndërsa integrimi në vlerat europiane po shkon me shpejtësi. Sejcili mban përgjegjësinë e tij qofshin ato në organet politike apo kudoqoftë. Ai duhet tu bëj të qartë njerëzve se, nxitja e reformave, është një domosdoshmëri në mënyrë që ata ta kuptojnë e ta pranojnë rëndësinë e tyre. Dhe tek kjo përgjegjësi, bie dhe mbi përgjegjësit e politikës europiane, në mënyrë që idenë europa ta bëjnë akoma më të prekshme për ta. Fëmijët, nipat e mbesat tona presin prej nesh t’ja u bëjmë të qartë rrugën nga kaluam në mënyrë që të ardhmen ta kenë përpara syve. Nëse ne atyre sot do ju japim ndjenjën e mrekullisë europiane mund të themi se kemi arritur tu sigurojmë atyre ndjenjën e se ardhmes së saj dhe kjo që po ndoidh sot në Pogradeec, është një shembull i mrekullueshëm në atë drejtim.

 

Le ta marrim këtë shembullin e sotëm për koncepte të reja në të ardhmen dhe jam e bindur se kjo do të ndihmoj në të ardhmen europiane të shqipërisë.